tand

• Geluid:  tand    (hulp, bestand)
• IPA: / tɑnt / (1 lettergreep)

• tand

• erfwoord via Middelnederlands tant van Oudnederlands tant, in de betekenis van ‘uitsteeksel in kaak om mee te bijten’ aangetroffen vanaf de 10e eeuw ^{[1] [2]}

de tand m

1. (anatomie) harde en wittige gecalcificeerde structuur in de mond van mensen en veel dieren, hoofdzakelijk gebruikt voor het kauwen van voedsel

   • Heb jij gaatjes in je tanden? 
   • Ik had geen tand meer in mijn mond. 

2. (techniek) een uit een reeks meestal hoekige of scherpe uitsteeksels aan bepaalde voorwerpen, zoals zagen of tandwielen

   • De tanden van een zaag. 

   ▸ Vraag het aan Gentenaar Geert Claus, uitbater van frituur Emily’s, hoe zwaar het is. Hij legt de laatste meters te voet af, met de fiets aan de hand. ‘Een paar tandjes te weinig, een paar kilootjes te veel.’^[3]

• gebit (mv)

• bijten
  • gebit
  • kies

tand

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van tanden
   

   • Ik tand. 

2. gebiedende wijs van tanden
   

   • Tand! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van tanden
   

   • Tand je? 

• Het woord tand staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "tand" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.
• Tand (mens) op Wikipedia

• Geluid:  tand    (hulp, bestand)

• tand

tand g

1. tand