pik

Niet te verwarren met: pík

• Geluid:  pik    (hulp, bestand)
• IPA: / pɪk / (1 lettergreep)

• pik

• In de betekenis van ‘penis’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1900 ^[1]. Waarschijnlijk ontleend aan een Scandinavische taal, bijv. het Zweeds pick (sinds 1736)^[2], Deens pik. ^[3]
• In de betekenis van ‘houweel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 ^[1]. Uit Middelnederlands picke “pikhouweel”, “snoeimes”, afgeleid van het werkwoord pikken.
• Leenwoord uit het Latijn pix, in de betekenis van ‘teerproduct’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1390. ^[1]

• Leenwoord uit het Frans pique “hatelijkheid, speldenprik”.

de pik m

1. (informeel) geslachtsdeel van de man, penis
2. zeis, houweel
3. m/o; pek, teer
4. wrok, haat, in de uitdrukking

   • De pik op iemand hebben. 

• 1. fluit, jongeheer, leuter, lid, lul, mannelijkheid, mannelijk lid, penis, piel, piemel, plasser, potlood
• 3. pek

• pikzwart

• corpspik, geilpik, haantje-pik, haantjepik, hanepik, hospik, kantoorpik, landjepik, vogelpik, waspik

• De pik op iemand hebben

• Ergens de pik op hebben

pik

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pikken
   

   • Ik pik. 

2. gebiedende wijs van pikken
   

   • Pik! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van pikken
   

   • Pik je? 

• Het woord pik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "pik" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

pik

1. (pinguïns) pinguïn; benaming voor niet-vliegende zeevogels die alleen voorkomen op het zuidelijk halfrond

• pikkewyn

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /piːk/
• Geluid:  pik    (hulp, bestand)

• pik

pik

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd gebiedende wijs bedrijvende vorm van piken

• pike

• Kip

• klanknabootsing

pik

1. drup, het geluid van neervallende druppels

• IPA: /piːk/, /pik/

• pik

• Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *pīk, via het Angelsaksische pic / pīc

pik

1. (militair) piek; lans, een wapen dat bestond uit een dunne stok met aan het uiteinde een metalen punt
2. (gereedschap) houweel; een metalen werktuig voor hakken in steen of aarde met een beitelvormig uiteinde en een puntvormig uiteinde
3. (straalvinnigen) snoek

• pyke

• pikerel
• piken

• Engels: pike, peak; pick
• Schots: pike, pick
• Yola: pick

• IPA: /pik/

• pik

• Afgeleid van het Franse pique
• Afgeleid van het Engelse peak

pik monbezield

1. (kaartspel) schoppen; ♠, een kleursoort in het kaartspel

• piki

pik monbezield

1. (wiskunde) piek; een signaal dat zich uit als een maximum in een kromme
2. piek, bergtop

• pikowy

• karo
• kier
• trefl
• wino

pik

1. genitief meervoud van pika

• IPA: /pɪk/

• pik

pik monbezield

1. (kleding) piqué; weefsel van katoen of kunstvezel met een ingeweven patroon van verhogingen
2. (kaartspel)(spreektaal) schoppen; ♠, een kleursoort in het kaartspel

• piké
• piky monbezieldmv

• pikový

• pík monbezield

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (I) (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (II) (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

pik

1. genitief meervoud van pika

• Geluid:  pik    (hulp, bestand)

• pik

pik v

1. (militair)(historisch) speer