duo

Hello, you have come here looking for the meaning of the word duo. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word duo, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say duo in singular and plural. Everything you need to know about the word duo you have here. The definition of the word duo will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofduo, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

English

English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology

PIE word
*dwóh₁

From French duo or Italian duo, from Latin duo (two), from Proto-Italic *duō, from Proto-Indo-European *dwóh₁. Doublet of two, which was inherited via Proto-Germanic.

Pronunciation

  • (UK) IPA(key): /ˈdjuː.əʊ/, /ˈdʒuː.əʊ/
  • (file)
  • (US) IPA(key): /ˈdu.oʊ/, /ˈdju.oʊ/
  • Rhymes: -uːəʊ
English numbers (edit)
 ←  1 2 3  → [a], [b]
    Cardinal: two
    Ordinal: second
    Latinate ordinal: secondary
    Reverse order ordinal: second to last, second from last, last but one
    Latinate reverse order ordinal: penultimate
    Adverbial: two times, twice
    Multiplier: twofold
    Latinate multiplier: double
    Distributive: doubly
    Group collective: both, pair, twosome
    Multipart collective: doublet, couple, couplet
    Greek or Latinate collective: dyad
    Metric collective prefix: double-
    Greek collective prefix: di-, duo-
    Latinate collective prefix: bi-
    Fractional: half
    Metric fractional prefix: demi-
    Latinate fractional prefix: semi-
    Greek fractional prefix: hemi-
    Elemental: twin, doublet
    Greek prefix: deutero-
    Number of musicians: duo, duet, duplet
    Number of years: biennium

Noun

duo (plural duos)

  1. Two people who work or collaborate together as partners; especially, those who perform music together.
  2. Any pair of two people.
  3. Any cocktail consisting of a spirit and a liqueur.
  4. A song in two parts; a duet.
    • 2009, Roger T. Dean, The Oxford Handbook of Computer Music:
      I noticed early on, in playing a duo with a violinist, that when a very cheesy synthesized violin sound plays in counterpoint with a real violin, it can quite convincingly seem as if two violins are playing.

Synonyms

Derived terms

Related terms

Descendants

  • Finnish: duo

Translations

See also

Anagrams

Central Dusun

Central Dusun cardinal numbers
 <  1 2 3  > 
    Cardinal : duo
    Ordinal : koduo

Alternative forms

Etymology

From Proto-Malayo-Polynesian *duha, from Proto-Austronesian *duSa.

Numeral

duo

  1. two

Czech

Pronunciation

Noun

duo n

  1. duet
    Synonym: duet

Declension

Related terms

Further reading

  • duo in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • duo in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

Dutch

Dutch Wikipedia has an article on:
Wikipedia nl

Etymology

From French duo or Italian duo, from Latin duo (two).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdy(ʋ)oː/
  • (file)
  • Hyphenation: duo

Noun

duo n (plural duo's, diminutive duootje n)

  1. twosome

Synonyms

Derived terms

Related terms

Anagrams

Esperanto

Etymology

From du +‎ -o.

Pronunciation

Noun

duo (accusative singular duon, plural duoj, accusative plural duojn)

  1. twosome, pair, couple
    Synonyms: duopo, paro
  2. the digit or figure two

See also

Playing cards in Esperanto · ludkartoj (layout · text)
aso duo trio kvaro kvino seso sepo
oko naŭo deko fanto, bubo damo reĝo ĵokero

Finnish

Etymology

Borrowed from English duo.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu(ː)o/,
  • Rhymes: -uo
  • Syllabification(key): duo

Noun

duo

  1. duo, twosome

Declension

Inflection of duo (Kotus type 1/valo, no gradation)
nominative duo duot
genitive duon duojen
partitive duoa duoja
illative duoon duoihin
singular plural
nominative duo duot
accusative nom. duo duot
gen. duon
genitive duon duojen
partitive duoa duoja
inessive duossa duoissa
elative duosta duoista
illative duoon duoihin
adessive duolla duoilla
ablative duolta duoilta
allative duolle duoille
essive duona duoina
translative duoksi duoiksi
abessive duotta duoitta
instructive duoin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of duo (Kotus type 1/valo, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative duoni duoni
accusative nom. duoni duoni
gen. duoni
genitive duoni duojeni
partitive duoani duojani
inessive duossani duoissani
elative duostani duoistani
illative duooni duoihini
adessive duollani duoillani
ablative duoltani duoiltani
allative duolleni duoilleni
essive duonani duoinani
translative duokseni duoikseni
abessive duottani duoittani
instructive
comitative duoineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative duosi duosi
accusative nom. duosi duosi
gen. duosi
genitive duosi duojesi
partitive duoasi duojasi
inessive duossasi duoissasi
elative duostasi duoistasi
illative duoosi duoihisi
adessive duollasi duoillasi
ablative duoltasi duoiltasi
allative duollesi duoillesi
essive duonasi duoinasi
translative duoksesi duoiksesi
abessive duottasi duoittasi
instructive
comitative duoinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative duomme duomme
accusative nom. duomme duomme
gen. duomme
genitive duomme duojemme
partitive duoamme duojamme
inessive duossamme duoissamme
elative duostamme duoistamme
illative duoomme duoihimme
adessive duollamme duoillamme
ablative duoltamme duoiltamme
allative duollemme duoillemme
essive duonamme duoinamme
translative duoksemme duoiksemme
abessive duottamme duoittamme
instructive
comitative duoinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative duonne duonne
accusative nom. duonne duonne
gen. duonne
genitive duonne duojenne
partitive duoanne duojanne
inessive duossanne duoissanne
elative duostanne duoistanne
illative duoonne duoihinne
adessive duollanne duoillanne
ablative duoltanne duoiltanne
allative duollenne duoillenne
essive duonanne duoinanne
translative duoksenne duoiksenne
abessive duottanne duoittanne
instructive
comitative duoinenne
third-person possessor
singular plural
nominative duonsa duonsa
accusative nom. duonsa duonsa
gen. duonsa
genitive duonsa duojensa
partitive duoaan
duoansa
duojaan
duojansa
inessive duossaan
duossansa
duoissaan
duoissansa
elative duostaan
duostansa
duoistaan
duoistansa
illative duoonsa duoihinsa
adessive duollaan
duollansa
duoillaan
duoillansa
ablative duoltaan
duoltansa
duoiltaan
duoiltansa
allative duolleen
duollensa
duoilleen
duoillensa
essive duonaan
duonansa
duoinaan
duoinansa
translative duokseen
duoksensa
duoikseen
duoiksensa
abessive duottaan
duottansa
duoittaan
duoittansa
instructive
comitative duoineen
duoinensa

Derived terms

compounds

Further reading

French

French Wikipedia has an article on:
Wikipedia fr

Etymology

Borrowed from Italian duo. Doublet of deux.

Pronunciation

Noun

duo m (plural duos)

  1. duo (combination of two things)
  2. (music) duet (a musical composition for two performers)

Descendants

  • Romanian: duo

See also

Further reading

Anagrams

Interlingua

Etymology

Borrowed from Latin duo (two).

Numeral

duo

  1. two

Italian

Etymology

Borrowed from Latin duo (two).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.o/
  • Rhymes: -uo
  • Hyphenation: dù‧o

Numeral

duo (invariable)

  1. (obsolete) Alternative form of due

Noun

duo m (invariable)

  1. (obsolete) Alternative form of due
  2. duo
    Synonym: duetto
  3. (music) duet
    Synonym: duetto

Related terms

Descendants

  • English: duo
    • Finnish: duo
  • French: duo
    • Romanian: duo
  • Norwegian:
    • Norwegian Bokmål: duo
    • Norwegian Nynorsk: duo
  • Polish: duo
  • Portuguese: duo
  • Swedish: duo

Further reading

  • Prose della volgar lingua, 3.II

Anagrams

Latin

Latin numbers (edit)
20
 ←  1 II
2
3  → 
    Cardinal: duo
    Ordinal: secundus, alter
    Adverbial: bis
    Multiplier: duplex, duplus
    Distributive: bīnus
    Collective: bīniō
    Fractional: dīmidius, sēmis

Alternative forms

  • Symbol: II

Etymology

PIE word
*dwóh₁

From Proto-Italic *duō, from Proto-Indo-European *dwóh₁. Cognates include Ancient Greek δύο (dúo), Sanskrit द्व (dvá), Old Church Slavonic дъва (dŭva), and Old English twā (whence English two).

Pronunciation

Numeral

duo (feminine duae, neuter duo); numeral, plural only

  1. two; 2
    • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 45:
      Dixit duas res ei rubori fuisse.
      He said that two things had abashed him.
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Zacharias.4.12:
      et respondi secundo et dixi ad eum quid sunt duae spicae olivarum quae sunt iuxta duo rostra aurea in quibus sunt suffusoria ex auro
      And I answered again, and said unto him, What be these two olive branches which through the two golden pipes empty the golden oil out of themselves?
    • 1500, Desiderius Erasmus, Adagia:
      Ne Hercules quidem adversus duos.
      "Not even Hercules fights against two."

Usage notes

Declension

Numeral, plural only.

Number Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter
Nominative duo duae duo
Genitive duōrum duārum duōrum
Dative duōbus duābus duōbus
Accusative duōs
duo
duās duo
Ablative duōbus duābus duōbus
Vocative duo duae duo

Note: The genitive masculine and neuter can also be found in the contracted form duum (also spelt duûm).

Derived terms

Related terms

Descendants

See also

References

  • duo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • duo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • duo in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • duo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to divide into two factions: in duas partes discedere (Sall. Iug. 13. 1)
    • to form two legions: efficere duas legiones

Mandarin

Romanization

duo (duo5duo0, Zhuyin ˙ㄉㄨㄛ)

  1. Hanyu Pinyin reading of 𦕰

duo

  1. Nonstandard spelling of duō.
  2. Nonstandard spelling of duó.
  3. Nonstandard spelling of duǒ.
  4. Nonstandard spelling of duò.

Usage notes

  • Transcriptions of Mandarin into the Latin script often do not distinguish between the critical tonal differences employed in the Mandarin language, using words such as this one without indication of tone.

Minangkabau

Minangkabau cardinal numbers
 <  1 2 3  > 
    Cardinal : duo
    Ordinal : kaduo

Etymology

From Proto-Malayic *dua, from Proto-Malayo-Chamic *dua, from Proto-Malayo-Sumbawan *dua, from Proto-Malayo-Polynesian *duha, from Proto-Austronesian *duSa. False cognate of Latin duo.

Numeral

duo

  1. two

Norwegian Bokmål

Etymology

From Italian duo.

Noun

duo m (definite singular duoen, indefinite plural duoer, definite plural duoene)

  1. a duo (a group of two entertainers, or a piece of music for two musical instruments (also known as a duet))

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Italian duo.

Noun

duo m (definite singular duoen, indefinite plural duoar, definite plural duoane)

  1. a duo (as above)

Polish

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology

Borrowed from Italian duo, from Latin duo, from Proto-Italic *duō, from Proto-Indo-European *dwóh₁. Doublet of dwa (two).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.ɔ/
  • Rhymes: -uɔ
  • Syllabification: du‧o

Noun

duo n (indeclinable)

  1. (music) duo (group of two musicians)
    Synonym: duet
  2. (music) duo (piece of music written for two musicians)
    Synonym: duet
  3. duo (group of two people or things)
    Synonym: duet

Further reading

  • duo in Polish dictionaries at PWN

Portuguese

Etymology

Borrowed from Italian duo.

Pronunciation

 

Noun

duo m (plural duos)

  1. duo
    Synonym: dupla

Romanian

Etymology

Borrowed from French duo.

Noun

duo n (plural duouri)

  1. duet

Declension

Swedish

Etymology

From Italian duo.

Noun

duo c

  1. a duo

Declension

Declension of duo 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative duo duon duor duorna
Genitive duos duons duors duornas

See also

References

Welsh

Etymology

du (black) +‎ -o

Pronunciation

Verb

duo (first-person singular present duaf)

  1. (intransitive)
    1. to become black, to blacken (also figuratively)
    2. to grow dark
      Synonym: nosi
  2. (transitive) to make black, to blacken (also figuratively)

Conjugation

Mutation

Welsh mutation
radical soft nasal aspirate
duo dduo nuo unchanged
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

  • R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “duo”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies

West Coast Bajau

Etymology

From Proto-Malayo-Polynesian *duha, from Proto-Austronesian *duSa.

Numeral

duo

  1. two

Yoruba

Etymology

Contraction of dúró.

Pronunciation

Verb

dúó

  1. (Ondo) Ondo form of dúró (to wait)