een

Niet te verwarren met: één, Een

(klemtoonhomogram)

• lidwoord:
  • Geluid:  een    (hulp, bestand)
  • IPA: / ən / (1 lettergreep)
• hoofdtelwoord, zelfstandig naamwoord en bijvoeglijk naamwoord:
  • Geluid:  één    (hulp, bestand)
  • IPA: / en / (1 lettergreep)

• een

• erfwoord, via Middelnederlands een van Oudnederlands ēn ^[1][2]
  • als lidwoord voor het eerst aangetroffen in het jaar 1100 ^[3]
  • als telwoord voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^[3]

een

1. onbepaald lidwoord dat in het Nederlands wordt gebruikt voor een onbepaald zelfstandig naamwoord in het enkelvoud.

   • Is dat een merel of een kauwtje? 

2. ook voor meervouden in uitroepende zinnen die verbazing over een aantal uitdrukken

   • En een mensen dat er kwamen kijken! 

• 'n

• eenzelfde
• Vroeger volgden lidwoorden de naamvallen waarmee het bijbehorende zelfstandig naamwoord werd verbogen; deze verbogen vormen komen soms terug in afgeleide woorden en versteende uitdrukkingen. Streektalen kennen of kenden soms andere vormen. Het verdwijnen van deze vormen is geleidelijk gegaan en niet voor alle vormen in hetzelfde tempo. Het stelselmatig toepassen ervan lijkt bovendien altijd meer iets uit zeer verzorgde schrijftaal te zijn geweest. De vormen zijn hier in de huidige spelling vermeld, maar de schrijfwijze eene, eener en eenen waren vroeger gangbaar.

• een gat in de lucht springen
• een kat een kat noemen
• een koekje van eigen deeg krijgen
• een onsje minder
• een pot pakken
• van het hart een steen maken
• voor een appel en een ei

• al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding

• de, het

0	0	0	1

een,
op een abacus

een

1. "1", het kleinste gehele getal, het getal tussen nul en twee
   1. om een hoeveelheid aan te geven

      • De totale kosten bedragen een euro en zevenendertig cent. 

   2. om een plaats in een volgorde aan te geven

      • Het juiste antwoord op opgave een is "42". 

2. een geheel vormend

   • Deze drie partijen zijn een geworden. 

• één
• 1 (decimaal)
• 1 (binair)
• 1 (hexadecimaal)
• I (Romeins)

• eens, ene, enen (oude verbogen vorm na sommige voorzetsels)
• enerlei
• enig
• onenig
• verenen

bijwoord

• een-twee-drie
• eenmaal
• eensdaags
• eensdeels
• eenwerf
• halfeen

rangtelwoord

• eerste, eersten

de een v / m

1. dat wat in een (rang)ordening met 1 is aangeduid

   • Gezondheid is bij mij altijd een. 
   • De een voor zijn proefwerk Nederlands was een straf voor afkijken. 

2. het cijfer 1

   • Op zijn proefwerk stond een onderstreepte, rode een. 
   • Het symbool l voor "liter" wordt gemakkelijk verward met de een. 

3. enkel iets of iemand (als tegenstelling met meerdere)

   • Zij zat daar in haar eentje en niemand die met haar praatte. 
   • Oké geef me er nog maar een, maar dat is dan ook echt het laatste wijntje dat ik drink. 

• één

•  nog een
  één enkele erbij
•  me er een zijn
  opvallen door gedrag dat nog net aanvaardbaar is

samenstellingen met "een" zn als eerste deel

• eenieder

1. verschillende zaken die zo met elkaar verbonden zijn dat ze eigenlijk een voorwerp geworden zijn

   • De beroemde violist was één geworden met zijn viool. 

2. een en al helemaal

   • Het jonge kind was een en al aandacht voor Sinterklaas en zijn Pieterbaas. 

• eenheid

• Het woord een staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "een" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, één; het getal 1

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

• geluid

• een

• Afgeleid van het Nederlandse een / één

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• eerste
• geen

• nee

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

een

1. (dialect: Hindeloopers) een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• ien

• IPA: /eːn/
• Geluid:  een    (hulp, bestand)

• een

een

1. men

• IPA: /eɛ̯n/

• Afgeleid van het Oudnederlandse ēn / ein

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

• Nederlands: een, 'n
• Zeeuws: 'n

• Vroegmiddelnederlands Woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• Nederlands: een
  • Afrikaans: een
• Limburgs: ein
• Zeeuws: eên

• Vroegmiddelnederlands Woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

een

1. ene
2. men

• Vroegmiddelnederlands Woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

• een

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ainaz

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, één; het getal 1

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

• ein
• en
• n
• 'n
• un

• gien
• keen

• Afgeleid van het Oudfriese ēn

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• iarst

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• IPA: /eːn/

• Afgeleid van het Oudhoogduitse ein

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

• n

• de
• t

• IPA: /eːn/

• Afgeleid van het Oudfriese ēn

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• IPA: /iːn/

• een

een

1. meervoud van ee

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

• aan

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, één; het getal 1

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

• de
• 't

een

1. een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

een

1. een, 'n; een onbepaald lidwoord

een

1. (Münsterlands), (Zuidwestfaals) een, één; het kleinste hele getal, in Arabische cijfers 1, in Romeinse cijfers I

• eune

een

1. (Zuidwestfaals) een, 'n; een onbepaald lidwoord