te

Niet te verwarren met: Te, -te

• Geluid:  te    (hulp, bestand)
• IPA: / tə / (1 lettergreep)

• Als ‘voorzetsel’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1]
• In "des te meer" etc. gaat "te" terug op Oudnederlands thiu, een oude instrumentalis van het aanwijzend voornaamwoord that^{[2] [3] [4]}

te

1. bij plaatsaanduidingen: in.

   • Ik ben geboren te Amerongen. 

2. met gebruikmaking van, per, middels.

   • Komt u te voet, te paard, met de auto of op de fiets? 
   • Ik zal ze te vuur en te zwaard bestrijden. 

3. komt regelmatig voor in combinatie met een infinitief.

   • Ik beveel je te zitten. 
   • Ik vraag je iets te doen. 
   • Het is duidelijk te zien. 

Vanouds met datief. In veel staande uitdrukkingen is dit bewaard gebleven, vaak in samentrekkingen met het lidwoord:

ten = te + den (m, o)

ter = te + der (v)

te

1. in grotere mate of hoeveelheid dan wenselijk is

   • Als je het te snel doet, lukt het niet. 

• tekort, teveel

• Het woord te staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "te" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /tə/

• te

• Afgeleid van het Nederlandse te

te

1. te; in grotere mate of hoeveelheid dan wenselijk is

te

1. te; bij plaatsaanduidingen: in
2. te; komt regelmatig voor in combinatie met een infinitief

• IPA: /te/

• te

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ta

te

1. naar

• te-

te

1. (drinken) thee (drank)

te m

1. (drinken) thee (drank)

te

1. jou, je (gebruikt voor het lijdend voorwerp).
2. reflexief voornaamwoord van de tweede persoon (je).

te

1. jullie, u; tweede persoon meervoud of beleefdheidsvorm tweede persoon enkelvoud.

te

1. jij

(mv: teo, comp.: teo)

• IPA: /tʲe/

te

1. warm
2. heet

te

1. de, het; bepaald lidwoord.
2. (altijd gevolgd door een numeraal suffix of een zeker zelfstandig naamwoord waaraan aldtijd het expletieve na is toegevoegd) - een; onbepaald lidwoord
3. (ietwat als lidwoord gebruikt) - één; de kleinste niet-ledige verzameling

• IPA: /teː/

tē

1. jou, je (accusatief van de tweede persoon enkelvoud)
2. door jou (ablatief van de tweede persoon enkelvoud)

te

1. hier

• IPA: /tɐ/ (Etsbergs)

te

1. gemuteerde onbeklemtoonde accusatief van doe.

te + datief/accusatief/locatief

1. onbeklemtoonde vorm van tö.

te

1. nee, niet

• Afgeleid van het Angelsaksische þē

te

1. je, jou; 2e persoon enkelvoud object van þou

• IPA: /tə/

• te

• vz: afgeleid van het Oudnederlandse te ^[1]
• bw: ^[2]

te

1. te; bij plaatsaanduidingen: in
2. naar

• toe

• Limburgs: te, tö
• Nederlands: te

te

1. te; in grotere mate of hoeveelheid dan wenselijk is

• toe

• Nederlands: te

te

1. te; komt regelmatig voor in combinatie met een infinitief

• to

• ter

• IPA: /tɛ/

• te

te

1. die; nominatief meervoud van ten
2. die; accusatief meervoud van ten

te

1. (drinken) thee (drank)

• IPA: /tɛ/
• Geluid:  te    (hulp, bestand)

• te

te

1. de letter T

te

1. die; onbezield nominatief meervoud van ten
2. die; onbezield accusatief meervoud van ten

te

1. (drinken) thee (drank)

te

1. jij; 2e persoon enkelvoud.

• IPA: /tɛ/

• te

• Samenstelling van to en je

te o

1. de letter T

• té

• téčko o

• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

te

1. (spreektaal) dat is

• totě

te

1. bepaald lidwoord, de.

te

1. te; komt regelmatig voor in combinatie met een infinitief

• ter

te

1. te; komt regelmatig voor in combinatie met een infinitief

te

1. (Zuidwestfaals) te; komt regelmatig voor in combinatie met een infinitief

• to

te

1. te, naar
2. voor

• Geluid:  te    (hulp, bestand)

• te

te o

1. (drinken) thee

• the, thé, té

• teblad, teblask, tebuske, tefat, teglas, tehuv, tehätta, tekaka, tekanna, tekokare, tekopp, tekula, temugg, teplanta, tepåse, teservis, tesil, tesked, tevagn, tevatten