je

• Geluid:  je    (hulp, bestand)
• IPA: / jə / (1 lettergreep)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /jə/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /jə/

• je

• In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1618 ^[1]

je tweede persoon enkelvoud informeel

1. onbenadrukte vorm van jij.

   • Je hebt een leuke partner. (onderwerp). 
   • Wat zoek je? 

2. onbenadrukte vorm van jou.

   • Iedereen kent je (lijdend voorwerp). 
   • Ik geef het je morgen wel (meewerkend voorwerp). 
   • Ze houden van je (na voorzetsel). 

1. informeel voor onbepaald men

   • Je weet nooit wat er kan gebeuren.  (onderwerp)
   • Het zal je maar gebeuren.  (meewerkend voorwerp)
   • Dat is beter voor je.  (na voorzetsel)

1. wordt gebruikt bij de tweede persoon enkelvoud- en meervoud.

   • Jij kleedt je aan. 
   • Jullie wassen je. 

• Deze vorm wordt gebruikt als de reflexiviteit verplicht is, dat wil zeggen dat het werkwoord alleen als wederkerend gebruikt kan worden. Ook optioneel wederkerende werkwoorden kunnen het gebruiken maar voor deze is jezelf gebruikelijker.

• benadrukt jij, jou, formeel u, zuidelijk gij, ge

• tafeltje-dek-je

• alsjeblief, alsjeblieft, dankjewel, je-weet-wel, je-weet-wel-kater, jezelf, mens-erger-je-niet

• ik hou van je, ik houd van je
• ik zie je graag

je

1. tweede persoon enkelvoud onbenadrukte vorm van jouw.

   • Heb je problemen met je pc? 
   • Spreek je moerstaal! 

2. tweede persoon meervoud onbenadrukte vorm van jullie.

   • Hebben jullie je moeder nog bezocht? 

• Het woord je staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "je" herkend door:

• IPA: /je/
• Geluid:  je    (hulp, bestand)

• ja

je

1. ooit

   «Wann wird man je verstehen?»

   Wanneer zal men het ooit begrijpen?

2. telkens
3. ~ nach naargelang
4. (verouderd) altijd
5. (verouderd) echter

je (+ accusatief)

1. per

je

1. hoe... des te

   «Je schneller, je besser.»

   Hoe sneller, des te beter.

je

1. (informeel) jee, jeetje

• Geluid:  je    (hulp, bestand)
• IPA: /ʒə/

je ('j) eerste persoon enkelvoud

1. ik

   • Je suis - «ik ben». 
   • J'ai - «ik heb». 
   • J'hésite - «ik aarzel». 

Voor een woord dat met een klinker of een stomme h begint wordt je vervangen door j'

.Je vais à la mer avec toi.

Ik ga met je naar zee.

je

1. derde persoon tegenwoordige tijd enkelvoud van byť: is

• IPA: /jɛ/
• Geluid:  je    (hulp, bestand)

• je

je

1. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van het imperfectieve werkwoord být: is

   «Česká republika je země v Evropě.»

   Tsjechië is een land in Europa.

• jest

• není

• te

je

1. accusatief enk van ono
2. accusatief mv van on
3. accusatief mv van ona
4. accusatief mv van ono

1. jej
2. –
3. –
4. –

• jé

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)